Blog

Gelok dankte de Schot voor de inzet in de Tweede Wereldoorlog. ,,Ze kwamen in Buffalo’s aangevaren en moesten een stuk dijk kapotschieten om aan land te kunnen komen”, aldus Gelok. ,,Daardoor bevrijdden ze ons van de Duitsers. Ze hebben daardoor een speciaal plekje in ons hart.”
Anderson was naar Baarland gekomen om de eerste editie van de Highland Games by the Sea te openen. Na ontvangst van de ‘medal of admiration’ deed de blij verraste Schot dat alsnog met de woorden: ,,Let the games begin”.

Lees het hele artikel op de website van PZC

In 1951 werd het vliegdekschip USS Independence volgestouwd met explosieven en aan de kust van San Francisco tot zinken gebracht. 65 jaar lang werd er niet meer naar omgekeken, tot nu. Wetenschappers aan boord van het onderzoekschip Nautilus hebben het schip gevonden en gefilmd met behulp van twee op afstand bestuurbare vaartuigen.

Op het filmpje is te zien dat het schip nu een tweede leven heeft als toevlucht voor heel wat marine leven – sponzen hebben de wapens die dienen als luchtafweer gekoloniseerd. Maar dit is niet het enige fascinerende wat de wetenschappers bij het schip aantroffen. In de ‘buik’ van de USS Independence vonden ze namelijk de resten van een Hellcat gevechtsvliegtuig.
 

De USS Independence heeft heel wat voor zijn kiezen gehad. Na de Tweede Wereldoorlog diende het vaartuig namelijk als schietschijf om nucleaire wapens te testen bij de atol Bikini. Hier raakte het schip beschadigd door de schokgolven, hitte en straling, maar het bleef redelijk intact. In 1951 was het dan toch echt einde oefening, toen het vaartuig met springkoppen tot zinken werd gebracht.

Vanaf nu zal er heel wat onderzoek aan het wrak worden gedaan. Zo kijken de wetenschappers onder meer welke organismen op welke plek van de USS Independence leven. Ook onderzoeken ze hoe het schip zo goed intact is gebleven op de bodem van de oceaan.

Bronnen: Wired, Live science

Na meer dan een week zoeken hebben de schatgravers in het Poolse Walbrzych nog altijd niets gevonden dat lijkt op een treinwagon vol met goud. Toch willen ze hun theorie dat er ter plekke onder de grond een trein vol door de nazi’s geroofde kostbaarheden ligt, nog niet loslaten.

De initiatiefnemers en hun team van zo’n 35 gravers hebben het werk tijdelijk stilgelegd. Tijdens de graafwerkzaamheden stuitte het team op rots wat op een diepte van 4 meter zit. De rots zit precies op de plek waar de onderzoekers met de radarbeelden de trein hebben ontdekt. Hierdoor kan het team niet verder met de graafwerkzaamheden, en hebben ze eerst de werkzaamheden stilgelegd. De onderzoekers hebben namelijk nog geen toestemming om de rots te breken, de autoriteiten zijn bang dat dit schade toebrengt aan de spoorweg pal naast de plek waar de rots in de grond zit. Op de andere plekken heeft het team ook gaten gegraven, maar deze mochten niet dieper dan 6 meter, dit was mede te wijten aan de apparatuur waarover ze beschikten.  Er is nu een grondboor besteld om een een seismische scan van de tunnel uit te voeren. Zo hebben de onderzoekens een beter beeld van de tunnel waar vermoedelijk de “nazi-goudtrein” in staat. De onderzoekers zijn wel bang dat de kosten van het onderzoek uitlopen, maar ze willen niet opgeven. De Poolse amateurhistoricus Piotr Koper en zijn Duitse maat Andreas Richter zijn er van overtuigd dat de “nazi-goudtrein” aanwezig is en dat ze hem zullen vinden.

Wil je meer weten over de nazi-goutrein? Lees dan ons artikel op de website

Fred Glover en Ted Pieri.

Meer dan 70 jaar geleden diende Fred Glover bij de Britse Airborne Division tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zijn glider werd door luchtafweergeschut geraakt tijdens de landing in Normandië. Hij crashte in een nabijgelegen boomgaard in de buurt van de Merville batterij in het noordwesten van Frankrijk. Door de crash had hij erge verwondingen aan zijn benen, na een korte tijd werd hij dan ook gevangen genomen door een Duitse patrouille. De Duitse patrouille was vergevingsgezind en hij werd afgevoerd naar een ziekenhuis in Parijs waar hij na genezing van zijn wonden ontsnapte met steun van het Franse verzet.

Vandaag, op de leeftijd van 90 jaar, sprong Glover opnieuw van duizenden meters naar beneden, dit keer niet in een Glider maar met een parachute. Hij sprong uit het vliegtuig om geld in te zamelen voor de London Taxi Benevolent Association For War Disabled.

Samen met zijn vriend Edward “Ted” Pieri, ook 90 jaar en veteraan van de 1st Airborne Division, spronden ze van 12.000 voet met een parachute uit het vliegtuig. Aan het eind van de week springen ze opnieuw in hun felrode jumpsuits en een veiligheidsbril, ditmaal op de Old Sarum vliegveld in Salisbury. Beide sprongen worden gehouden om geld in te zamelen.

Ted Pieri (Max Bryan / LNP / REX / Shutterstock)

“Ik ben helemaal niet nerveus en we kijken uit naar de sprong,” verteld Glover voor de sprong. Ze doen de sprong in Salisbury samen met de Red Devils- het officiële parachute display team van The Parachute Regiment en het Britse leger. Terwijl Glover Normandië en de Merville batterij vaak heeft bezocht, helpt de landing op de historische locatie zeven decennia later hem de geschiedenis te herschrijven. Als lid van de 9e Parachute Battalion ‘A Company’ in de Britse 6th Airborne Division, was zijn missie in juni 1944 het vernietigen van de Duitse batterij bij Merville – dat zou de geallieerden helpen om voor de D-Day landingen de oostelijke sector van de vijf stranden en de twee bruggen over de rivier de Orne en het Caen kanaal veilig te stellen.

Fred Glover en Ted Pieri met the Red Devils.
(Max Bryan / LNP / REX / Shutterstock)

Even na middernacht op 6 juni 1944 werd Glover met een bataljon (9e Parachute Battalion ‘A Company’) van de 6e Britse Luchtlandingsdivisie ingezet om het kanon van de Duitse batterij van Merville te vernietigen. De geallieerde inlichtingendiensten zagen deze vier versterkingen, een paar kilometer landinwaarts en bewapend met zware kanonnen als een serieuze bedreiging voor de landingen op Sword Beach. Luitenant-kolonel Terence Otway en zijn 9th Parachute Battalion moesten deze gevaarlijke missie volbrengen. Het 9th Battalion moest de vier versterkingen aanvallen in een omgeving vol met prikkeldraad en bezaaid met mijnen en machinegeweernesten. De aanval kende vele tegenslagen. De 750 para’s waren verspreid neergekomen en enkel 150 van hen kon zich verzamelen. Ook moesten ze het stellen zonder aanvalsapparatuur. Maar de aanval ging gewoon door. Na een half uur van felle gevechten werd de batterij ingenomen. Bijna de helft van de Britse para’s was gedood of gewond. Van de 130 Duitse soldaten van het 1716e Artillerieregiment overleefden slechts een kwart. Toen de bolwerken waren ingenomen werd het duidelijk dat de inlichtingendiensten het kaliber van het kanon had overschat.

Een Frans-Brits samenwerking resulteerde in de opening van het Merville museum in 1983. Het museum ligt op de plaats waar de slag plaats vond. Een van de vier versterkingen is bewapend met een 100 mm veld-howitzer identiek aan die werd gebruikt in 1944. Op het terrein staat ook een Dakota die was betrokken bij de luchtlandingen van D-Day.

Voor het hele artikel in het Engels kijk op de website www.people.com

Talis Esmits leidt de groep met vrijwilligers door de bossen van Letland op zoek naar oorlogsgraven. (Foto’s gemaakt door: Reinis Hofmanis voor Bloomberg Businessweek)

Het team Legenda zoekt in Letland naar de lichamelijke resten van verschillende militairen uit de Tweede Wereldoorlog.

Het team komt bij een bunkercomplex uit de Tweede Wereldoorlog die helemaal begroeid is met mos.  Bij de bunker ligt nog een mortiergranaat, het team onderzoekt de mortiergranaat.

“Ik zal het veranderen in een vaas voor mijn oma,” zegt één van de teamleden.

Het is leuk om een mortiergranaat te vinden, maar hier zijn we niet naar op zoek. Het team is op zoek naar de lichamelijke resten van gesneuvelde militairen uit de Tweede Wereldoorlog. Deze resten willen ze opgraven en fatsoenlijk begraven op militaire begraafplaatsen in Letland. Talis Esmits, medeoprichter van de groep vrijwilligers graaft op jaarbasis 700 lichamelijke resten op in Letland.

In het najaar van 1944 werden ongeveer 350.000 Duitse militairen afgesneden en omsingeld.  Tegen die tijd had Hitler ongeveer 70.000 Letse joden vermoord. In de maanden die volgden, werden ongeveer 100.000 nazi-soldaten gedood door Sovjettroepen en duizenden Letten gedeporteerd naar Siberische werkkampen.

In de afgelopen jaren is de vaak illegale markt in nazi-memorabilia geïntensiveerd. Dit zorgt er voor dat veel amateurs verschillende slagvelden in Oost-Europa omploegen naar memorabilia. Hierbij worden ook verschillende veldgraven geplunderd, Esmits ontdekt dan ook regelmatig geplunderde veldgraven. De botten liggen vaak verspreid door de bossen. Europa telt  10.000 tot 15.000 amateur gravers die met metaaldetectoren te werk gaan, ze gebruiken forums om informatie te delen. Er wordt veel geld betaald voor nazi-memorabilia, neem bijvoorbeeld het met zweet bevlekte uniform van Hermann Göring, vorig jaar verkocht door een Brits veilinghuis voor ongeveer $ 126.000.

Lelis vindt een grafplaat van een Sovjet graf.

Onder de amateurzoekers zijn legioenen van grafrovers die vaak in de grond van Rusland zoeken met metaaldetectors. Rusland staat bekend om de vele Duitse oorlogsslachtoffers en de Blauwe klei. De blauwe klei zorgt er voor dat lijken goed geprepareerd blijven en vaak intact in de grond gevonden worden. De Duitse memorabilia blijft dan ook erg goed, en dit is waar de grafrovers naar op zoek zijn. Officiële gravers (Duitse gravendienst) moeten soms ’s nachts bewakers plaatsen, zegt Robin Schäfer, een voormalige collector en militair historicus uit Duitsland.

In het begin van 2008, reisde Schäfer naar een bos in het noordwesten van Rusland om te zoeken naar de overblijfselen van zijn oudoom. Zijn kleinzoon heeft een foto van hem en hangt met een brief in zijn slaapkamer. Hij werd in 1942 gedood door Sovjet partizanen, de brief was aan zijn grootmoeder geschreven en op de brief zijn de gedroogde tranen nog zichtbaar. Een team arriveerde op de plaats waar zijn oudoom was begraven, maar ontdekten dat de graven waren geplunderd.

Terug in Letland, krijgt een ander teamlid een hit op zijn metaaldetector, hij graaft met zijn schep in de grond en haalt een lange dodelijke scherf van een Duitse of Russische granaat uit de grond. Zo’n “splinter” kan honderden meters rondvliegen voordat hij zich in een boom of militair boort. Ik kon deze scherf verkopen voor maximaal $ 5,” zegt het teamlid. Een gekke Amerikaan zou het zo in zijn woonkamer zetten.

Kisten met de resten van Duitse militairen wachten in de boerderij van Esmits’s om opnieuw begraven te worden op de verschillende Duitse militaire begraafplaatsen in Letland (Foto gemaakt door: Reinis Hofmanis voor Bloomberg Businessweek)

Lees het hele artikel in Engels op de website van Bloomberg

Terug naar touroverzicht