Het bijzondere verhaal van: Lieutenant E.J. Berryman
Holtenaar Gert Jan van ’t Holt, medeoprichter van het Canadese Informatie Centrum Canadese begraafplaats Holten stuurde ons in 2014 het volgende verhaal:
In 1985 waren Lieutenant E.J. Berryman van de Princess Patricia’s Light Infantry met zijn zoon Tommy in Holten voor de herdenkingen. Zijn zoon vroeg zich de eerste dag af hoe groot Wilp was. Het is een dorp. Want zijn vader praate alleen maar over Wilp als hij het over de oorlog heeft. Ik zei: Nou, we hebben zondag geen programma, ik stel voor met je vader naar Wilp te gaan. Zo gezegd, zo gedaan.
Rijdend op de Wilpse dijk zei mister Berryman: Stop, that farm, there I was in. En hij wees op een boerderij vlak aan de dijk. Ik reed het erf op en belde aan. Een jonge vrouw deed open. Ik zei: Ik ben hier met een Canadees die in 1945 bij jullie hier in de kelder heeft uitgerust. De vrouw keek me verbaasd aan, maar op hetzelfde moment kwam haar moeder uit de kamer, keek en sloeg de handen in de lucht en riep: Doar heij mien Canadees!!. Na zoveel jaren herkende ze hem weer en hij herkende haar ook. Het was een emotioneel weerzien. De kelder was precies zoals Mr. Berryman het had beschreven, een rond gewelf en planken aan de muur. Buiten gekomen wees hij op de IJssel en zei: From there I crossed the river in the night with my platoon in a rubber boat. We had to try to eleminate the German tanks in Wilp. After reaching this site of the River we went into this farm to have a rest. The lady of the house was very surprised to see us and made a kind op bed in the cellar. After resting w went in the direction of Wilp, through the meadows and had to cross a small canal.
Three of my man were killed at that action. Op de plaats waar Berryman de IJssel overstak als eerste Canadees ligt aan de Wilpse kant een gedenksteen. (Aan de overkant ligt in Voorst ook een gedenkteken). De nacht na het bezoek aan Wilp, werd er om 3 uur ’s nachts hevig op onze slaapkamerdeur gebonst. Come out your bed, come out your bed Mr. Berryman called: The Germans are coming. Hij was weer helemaal terug in 1945. Ik ben met hem naar beneden gegaan en heb hem zijn lievelingsdrankje (glaasje Bols) gegeven en hij werd weer rustig. Het bezoek van die zondag had hem toch wel erg aangegrepen.
Begin 1990 is Berryman overleden. Bij zijn draagmedailles vond zijn vrouw een briefje, waarop stond dat deze met de brief van Montgomery naar mij moesten worden opgestuurd. Het ligt nu in een vitrine in het Informatiecentrum in Holten.
